A gift for my Mum....

Cztery dni temu przyjechała do mnie Mama. Widujemy się rzadko, gdyż mieszkamy kilkaset kilometrów od siebie... Jesteśmy zupełnie nie podobne do siebie zewnętrznie i na sporo tematów mamy odmienne zdania (Mama np. uwielbia powtarzać, iż koniecznie powinnam przemalować ściany, gdyż "szarość jest stuprocentowo depresyjna":)). Być może nie spędziła swojego życia tak jak sobie wymarzyła - czasy jej młodości - kiedy byliśmy z bratem mali - to okres kiedy w Polsce po wszystko trzeba było stać w długich kolejkach - nawet po artykuły spożywcze. W sklepach nie było dosłownie niczego, a gdy już się coś pojawiało było tandetne i brzydkie... Mama na przekór czasom: szyła nam ubrania ze zdobytych z trudem tkanin: nigdy nie zapomnę haftowanych jej ręką bluzek na rozpoczęcie roku, sukienek czy ....dżinsów. To Mama oswoiła mnie z teatrem, spełniła moje marzenie i kupiła mi pianino (może nie uwierzycie, ale kiedy po powrocie z kolonii zobaczyłam je w pokoju - całowałm klawisze ze szczęścia))), wymienać mogłabym długo... Mama ze swojej miłości i poświęcenia utkała mi skrzydła na których nigdy nie bałam się sięgać po marzenia.
Kiedy spoglądam dziś na nią - wiem, że zrobiłabym dla niej wszystko. Niestety nie mogę jej podarować tego czego najbardziej potrzebuje: zdrowia. Więc chciałbym przynajmniej, aby patrząc na mnie miała poczucie, że nie zmarnowała młodych lat...